مهرآفرین مهربانی - کارشناسی ارشد پژوهش هنر،مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی مرکز شماره یک نیشابور،ایران

نماد های موروثی به ناچار به دوران ، یا زمینه های خاصی از فرهنگ جامعه متکی می مانند و تاب تحمل تغییر شرایط جامعه را ندارند.اگر معماری بخواهد با فرهنگ هم سو بماند، باید به دنبال راه کارهایی باشد تابه وسیله آن فرهنگ جامعه بتواند به طور مداوم تصاویر و مفاهیم جدیدی تولید کند، نه آن که تصاویر و مفاهیم موجود را مجددا به جریان اندازد.در مجموعه تئاتر شهر تزئینات به گونه ای نو ظاهر گشته و این نو بودن متناسب با فرهنگ جامعه بوده و نه قطع ارتباط با فرهنگ، که در این مقاله به چگونگی اجرای آنها پرداخته شده است. در تزئینات این بنا از نقوش هندسی استفاده شده است .برجستگی خدمت این میراث (هندسه)در رشته های علوم کما بیش شناخته شده است، اما دستیابی های شگرف آن در زمینه هنر و طراحی بسیارکمتر از آنچه که در خور آن است، ارزیابی و شناسایی شده است.در واقع هدف از این پژوهش، معرفی تئاتر شهر تهران و تزئینات آن که یکی ازنماد های معماری نوگرای ایرانی عصردوم پهلوی در دوره معاصر است، می باشد. در انجام این پژوهش از روش کتابخانه ای و برای بررسی نمونه مورد مطالعه از روش میدانی و برخی متون مرتبط با آن استفاده شده است.در این مقاله همچنین به بررسی ساختمان تئاتر شهر و برخی تزئینات که در آن نمود یافته پرداخته و نیز عناصر تزئین ، روش اجرای تزئینات ، الگوهای تزئینات و...مورد توجه قرار گرفته است. ولی مسئله عمده در این بحث این است که آیا تزئینات ساختمان تئاتر شهر همسو با فرهنگ جامعه می باشد؟ و اگر همسوست ،چگونه این همسویی رخ داده است؟ و همچنین این تزئینات دارای چه تحول و تنوعی است؟

معماری نوگرا، تئاتر شهر، تزئینات، ، فرهنگ