هدی جهان تیغ - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه طراحی پارچه و لباس، دانشگاه معماری و هنر پارس تهران، ایران-
آتوسا رسولی - دکتری پژوهش هنر، گروه طراحی پارچه و لباس، دانشگاه معماری و هنر پارس تهران، ایران-

شناخت فرهنگ، تمدن و آداب و رسوم مردمان گذشته و احوال ایشان یکی از دغدغه های پژوهشگران عصر حاضر است. یکی از روش های دستیابی به این شناخت، بررسی آثار هنری و صنایع دستی آن دوران است. سفال به عنوان یکی از فراوان ترین صنایع هنری پیشینیان، از بزرگترین منابع موجود به شمار می آید. هنرمندان ایران باستان با منقش نمودن این سفال ها به اشکال مختلف سعی بر انتقال افکار، تجربیات، عقاید و آداب و رسوم خود به نسل های آینده داشته اند. در این بین منطقه سیستان با دارا بودن ۱۶۶۲ محوطه ی باستانی و با قدمتی پنج هزار ساله که به عنوان بهشت باستان شناسان لقب گرفته است، یکی از مهمترین مناطق، جهت پژوهش و کشف آثار باستانی به شمار می رود. نقوش سفال های شهرسوخته به انواع متنوعی تقسیم شده اند که هر یک نماد و نشانه ای از افکار، محیط و جغرافیای نسل های گذشته است. در این مقاله با هدف بررسی برخی از آثار هنرمندان گذشته و مضامین و محتوای هنری هر یک از آثار آنها، به انجام پژوهش موردی بر روی عناصر گیاهی سفالینه های شهر سوخته و مفاهیم و محتوای نقوش پرداخته شده است. این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و به روش میدانی – کتابخانه ای بر روی آثار سفالین کشف شده در محوطه باستانی شهرسوخته صورت گرفته است.

زیبایی شناسی، شهرسوخته، عناصرگیاهی، گونه شناسی، نقوش سفال