رضا برهانیان طرقی - کارشناس ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور مشهد-
زینب برهانیان طرقی - دانشجوی کارشناسی ارشد، برنامه ریزی شهری، دانشگاه علامه طباطبایی تهران-

زیرساخت ها همواره به منظور پاسخگویی به نیازهای جوامع انسانی در طول زمان شکل گرفته و با گذشت زمان و گسترش نیاز و دانش بشری توسعه یافته اند. زیرساخت های سبز شهری به عنوان رویکردی برای پاسخگویی به چالش های عمده اجتماعی و زیست محیطی شهری مانند کاهش رد پای اکولوژیکی، بهبود سلامت و رفاه انسان و انطباق با تغییرات اقلیمی گسترش یافت. از زمان ظهور زیرساخت های سبز بیشتر از دو دهه پیش تعاریف متفاوتی برای آن پیشنهاد شد. هدف این مقاله مروری بر مفهوم زیرساخت های سبز به عنوان یک رویکرد برنامه ریزی استراتژیک که بر اصول خاصی بنا شده است می باشد. براساس شواهد تحقیقات پیشنهاد شده است که برنامه ریزی زیرساخت های سبز شهری نقش عمده ای در حفاظت و ارتقا تنوع زیستی، بهبود کیفیات محیطی و کاهش رد پای اکولوژیکی و تطبیق شهرها با تغییرات اقلیمی و ترویج انسجام اجتماعی می باشد. علاوه بر این زیرساخت های سبز از حرکت به سمت اقتصاد سبز پشتیبانی می کند. پژوهش حاضر بدایتی بر مبحث زیرساخت های سبز می باشد. از نگاهی نظری به شناسایی زیرساخت های سبز و راهکارهای آن برای پاسخگویی به توسعه پایدار جوامع و پاسخگویی به چالش های شهری می پردازد.

زیرساخت سبز، اجزا شبکه زیرساخت سبز، اصول برنامه ریزی زیرساخت سبز، زیرساخت سبز و چالش های شهری