جواد مزنگی - دانشجوی دکترای مطالعات هنر دانشگاه دولتی فرهنگ سنت پترزبورگ روسیه

جواهرسازی یا هنر ساخت زیورآلات ایرانی که در این پژوهش به دلیل عرف اجتماعی در دوره معاصر به یک معنا به کار برده می شوند هنری است با سابقه چندین هزارساله که اکنون نیز همچون گذشته هنرمندان زیادی با تکنیک ها و ایده های گوناگونی به آن می پردازند. زیورآلات معاصر به زیورآلاتی اطلاق می گردد که هنرمند در دوره حاضر در خلق آنها تاکید بر طراحی و ایده پردازی بر اساس چالشها و دغدغه های بشر امروز دارد. جواهرات معاصر نمونه کاملی از توجه به ایده های مفهو می هستند که در آن ها مواد و مهارت ها به جای اینکه هدف نهایی باشند در خدمت ایده ها قرار می گیرند و همین موضوع است که جواهرسازی معاصر را نسبت به گذشته متمایز می کند. این هنر که با تاکید بر تنوع متریال ، تنوع ارائه ، ارتباط با بدن و تاکید بر مساله اعتبارهای اجتماعی شکل گرفته است ،قابلیت های بصری و معنایی اثر در مقام یک رسانه هنری مستقل ، مسائل اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و زیبایی شناسی را به چالش می کشد. در ساخت زیورآلات معاصر ایرانی روش های سنتی ، مدرن و یا تلفیق این دو متداول است. بر اساس نتایج تحقیق در نیم قرن اخیر طراحان ایرانی به سمت الگو گرفتن از هویت و اصالت ایرانی خود رفته و در طراحیها از نقوش ایرانی متعلق به دوران تاریخی متفاوت و فرم های نوشتاری استفاده کرده اند. مهمترین گفتمانهای زیورسازی ایرانی در حال حاضر گفتمان زیورآلات معاصر ایرانی و گفتمان رسانه ای زیورآلات می باشند. استفاده از هر ابزار و موادی ، چه قیمتی و ارزشمند و چه غیرقیمتی در ساخت این زیورآلات رواج دارد. طراحان هنری و بازاری در طراحی زیورآلات ایرانی فعالیت دارند. این پژوهش که با روش مروری و توصیفی انجام شده و اطلاعات آن از منابع کتابخانه ای و اینترنتی جمع آوری انجام شده است، به بررسی وضعیت ، گفتمان ها و شیوه های طراحی و دیدگاه های موجود در جواهرسازی معاصر ایران (تقریبا پنجاه سال اخیر) می پردازد.

زیورآلات معاصر ایران ، طراحی زیورآلات ایرانی ، جواهرات معاصر ایران ، وضعیت طراحی جواهرات