فضاهای سبز عامل توسعه معماری پایدار

طبیعت به خودی خود پایداراست و اصول و قواعد حاکم بر آن چرخه ای پایدار در آن ایجاد می نماید. انسان طی هزاران سال زندگی در طبیعت آموخته است تا به آن احترام بگذارد و قوانین حاکم بر آن را بشناسد و خود را با آن سازگار نماید.دخل و تصرف بشردر طبیعت و ایجاد محیط های مصنوع از جمله مسایلی است که رابطه مستقیمی با شرایط و کیفیت زندگی آن خواهد داشت. اگر این فعالیت ها در قالب چرخه های کوچک طبیعی و همسو با طبیعت شکل گیرد، مجموعه ای از چرخه ها ایجاد می شود که به حفظ تعادل و پایداری در طبیعت می انجامد؛ بنابراین برای بهره مندی از یک جامعه پایدار بسط و گسترش این چر خه ها اهمیت فراوانی دارد .توجه به اصول معماری پایدار همان حفظ و استفاده از ارزش های موجود در طبیعت است که در ارتقای سطح زندگی و دوام آن موثر است.گسترش معماری پایدار یکی از مهمترین اهداف معماری معاصر است تا زمینه توسعه پایدار در جوامع زیستی فراهم گردد. در این مقاله به استفاده از فضاهای سبز در بخش های مختلف ساختمان شامل بام ها ، تراس ها و دیوارها و مزایای استفاده از آن ها اشاره شده است. از توزیع این فضاها در قسمت های مختلف ساختمان، معماری سبز شکل خواهد گرفت که موجب کمترین میزان آلایندگی محیطی ،کاهش تلفات انرژی و نهایتا آسایش روانی و جسمی ساکنان خود می شود. ساختمان های بهره مند از معماری سبز، ضمن تنظیم و بهبود کیفی درجه حرارت محیط داخل به ارتقای کیفی منظر شهر و محیط مسکونی کمک شایانی می کنند. ایجاد چنین فضا هایی در معماری ایجاد زنجیره ای پیوسته و طبیعی با محیط پیرامون است که با استفاده درست از آن می توان به شکل گیری مجموعه های طبیعی زیست محیطی کمک نمودتا مشکلات موجود در زمینه کمبود سرانه فضاهای سبز در محیط های مسکونی رفع گردد

Keywords:

معماری پایدار , معماری سبز , بام سبز , تراس سبز , دیوار سبز