پیش بینی اضطراب کرونا براساس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری و رفتارهای ارتقادهنده سلامتی در پرستاران

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب کرونا براساس راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری و رفتارهای ارتقادهنده سلامتی در پرستاران دربین پرستاران شهر رشت انجام گرفت. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کادر درمان بیمارستانهای دارای بخش کرونا در شهر رشت در سال ۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه شامل ۱۰۰ نفر از پرستاران وکادر درمان شاغل در بخش کرونا در بیمارستان های شهر رشت در سال ۱۴۰۰ بود که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش ۴ پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه مقیاس اضطراب کرونا ویروس (CDAS)، رفتارهای ارتقادهنده سلامت والکر وهیل پولوسکی، نظمجویی شناختی هیجان (CERQ-P- short) و تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) بود. داده های گردآوری شده در این تحقیق توسط نرم افزار SPSS-۲۲ پردازش شد. یافته های پژوهش نشان داد که چهار متغیر راهبرد تنظیم هیجان مثبت (β=-۰/۳۴۱؛ p<۰/۰۱)، راهبرد تنظیم هیجان منفی(β=۰/۲۹۱؛ p<۰/۰۱)، تاب آوری (β=-۰/۲۷۴؛ p<۰/۰۱) و رفتارهای ارتقادهنده سلامتی (β=-۰/۲۳۴؛ p<۰/۰۱) توانایی پیش بینی اضطراب کرونا را دارند.

Keywords:

اضطراب کرونا , راهبردهای تنظیم شناختی هیجان , تاب آوری و رفتارهای ارتقادهنده سلامتی