نقش مهندسی معماری در کنترل عفونت های تنفسی با تمرکز بر بیماری کووید ۱۹ (مطالعه موردی: خوابگاه های دانشجویی)

با شیوع ویروس کرونا مراکز تجمعی اعم از خوابگاهها دچار مشکل در نحوه عملکرد شده اند. تعطیلی های پیدرپی خوابگاه های دانشجویی، سبب اختلال در روند تحصیل دانشجویان غیربومی و محروم ماندن آنها از تسهیلات علمی دانشگاه گردیده است. هدف از نگارش مقاله حاضر، شناسایی اصول طراحی موثر در کنترل شیوع عفونت های تنفسی با تمرکز بر کووید ۱۹ و امکان سنجی استفاده از آنها در سه نوع الگوی پلانی متفاوت خوابگاه ها است. اطلاعات اولیه و پیشینه ی پژوهش، به روش توصیفی- تحلیلی و با ابزار مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شد و به موضوعاتی چون نقش مهندسی معماری در کنار سایر تخصص ها برای کنترل شیوع بیماری های تنفسی، سلسله مراتب کنترل خطر، فضاهای عملیاتی ساختمان های مسکونی در دنیای پس از پاندمی و خطرات موجود در خوابگاه ها پرداخته شد. پس از شناسایی اصول طراحی موثر در کنترل کووید، سه نمونه موردی خوابگاه دانشجویی، که هر یک نماینده سه نوع الگوی متفاوت پلان خوابگاهی (سوئیتی، راهرویی و ترکیبی) است، انتخاب شدند و مورد تحلیل قرار گرفتند. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، موردپژوهی و قیاس تطبیقی بوده است. یافته ها نشان می دهد که طراحی معماری خوابگاه ها به صورت ترکیبی، نسبت به دو نوع دیگر، بهتر میتواند زمینه را برای تحقق اصول طراحی موثر بر کنترل بیماری کووید از نظر فضاهای عملیاتی مورد نیاز (در شرایط عادی و هنگام بروز قرنطینه)، مهیا کند.

Keywords:

عفونت های تنفسی , پاندمی , کووید ۱۹ , مهندسی معماری , خوابگاه های دانشجویی , قرنطینه