ثریا آستین فشان - کارشناس ارشد رشته ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه رازی
امیرحسین علی بیگی - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه رازی
مصیب غلامی - دانشجوی دکتری ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه رازی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تعلق خاطر و رضایت از زندگی جوانان روستایی و تاثیر آنها بر میزان مشارکت در فعالیت های کشاورزی به روش توصیفی همبستگی انجام شد. جامعه آماری تحقیق، جوانان روستاهای شهرستان کرمانشاه (سه بخش سرفیروزآباد، ماهی دشت و مرکزی) بودند (۳۴۰۸۹N=) که با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای، ۲۵۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود که روایی آن را اعضای هیئت علمی دانشگاه رازی تایید کردند و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ۷۹/۰ تایید شد. تحلیل داده ها با استفاده از ابزار SPSS انجام شد. در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان دادند که میزان تعلق خاطر جوانان به روستای خود با میانگین ۶۵/۳ و انحراف معیار ۴۶/۰ و میزان رضایتمندی آنان از زندگی روستایی با میانگین ۹۰/۲ و انحراف معیار ۰۳/۱، در حد متوسط است. مشارکت جوانان در فعالیت های کشاورزی در حد نسبتا خوب ارزیابی شد. رگرسیون خطی نشان داد که ۴۳ درصد از تغییرات متغیر وابسته (مشارکت در امور کشاورزی) را دو متغیر مستقل (تعلق خاطر و رضایتمندی از زندگی روستایی) تبیین می کنند. بیشترین میزان سطح تحصیلات را جوانانی با سطح تحصیلات دیپلم دارند (۵/۳۴ درصد) که نشان می دهد سطح سواد اکثر جوانان روستاها در سطح پایینی قرار دارد. پیشنهاد می شود برنامه ریزان و سیاست گذاران در برنامه های خود حداکثر توجه را به آموزش روستاها داشته باشند.

تعلق خاطر, جوانان روستایی, رضامندی, کشاورزی, مشارکت