عدم وجود دانش مدیریت در بیمارستان میلاد تهران

امروزه رفتار و حسن اخلاق یکی از مباحث مهم مورد توجه محققان در سازمان ها و دولت های گوناگون می باشد. اساس سازمان ها بر پایه ی فلسفه ی مدیریت، ارزش ها، بینش و اهداف می باشند و این عناصر خود از فرهنگ سازمانی که ترکیبی از مدیریت مستقیم وغیر مستقیم تاثیر آن برعملکرداجتماعی کارکنان نشات می گیرد ونوع رهبری، ارتباط و پویایی گروه ها راتعیین می نماید واین فرهنگ نقشی موثردر مثابه کیفیت زندگی کاری آنان ونقشی موثر بر انگیزه های مطلوب فیزیکی و روانی کارکنان سازمان مذکور ایفانموده که بازتاب آن بهبود عملکرد و بهره وری نیروی انسانی کارکنان ونتیجه ی ان افزایش اثربخشی سازمان خواهد بود. پیامد نهایی این فرهنگ سازمانی یا شیوه ی صحیح مدیریت، مشارکت و خشنودی کارکنان مجموعه با حس رضایت مندی از انجام مسئولیت ها و سعی دررشد و بهبودانجام وظایف شغلی شان می باشد. تمامی این عناصر برایجاد نوع مدل یا چهارچوبی که سازمان بر مبنای آن اقدام خواهدنمود، موثر است و مبنای عملکرد از مدل استبدادی به ترکیبی از مدل حمایتی و مدل مشارکتی دگرایش خواهد بود. رفتار مطلوب سازمانی واخلاق حرفه ای همان طور که در «اصل ۱۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی » و «ماده ۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری» به جهد تاکید قانونگذاران را بر تکریم و رعایت حرمت ارباب رجوعان قرارداده است فی الواقع از دیربازنیزداد سخن و نکته ها در تمامی مکاتب فکری، قدرت مداران عالم و حتی مصداق اصلی سیره ی پیامبران و اصول دین مبین اسلام نیز بر همان تکریم انسان ها و اخلاق کریمانه بوده است

Keywords:

عدم مدیریت صحیح , اخلاق حرفه ای , قوانین مدون تکریم ارباب رجوع , ضعف در دانش مدیریت در بیمارستان میلاد (بهمن ماه سال ۱۳۹۸ تغایت دی ماه سال ۱۴۰۰ ) عملکرد و بازده کارکنان بخش های کلینیکی و پاراکلینیکی (درمان های سرپایی) , قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال ۱۳۸۶