اسماعیل سعدی پور - استاد، گروه روان شناسی ، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
زینت امیری - دانشجوی دکترای روان شناسی، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
حسن میرزاحسینی - استادیار،دانشکده روانشناسی.گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران
مجید ضرغام حاجبی - دانشیار، گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش تکالیف شنیداری بر بهبود توجه شنیداری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری خاص بود. روش ها: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان ۸ تا ۱۰ سال مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری خاص در منطقه ۴ تهران در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بود که از این جامعه آماری، تعداد ۳۰ کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی همراه با اختلال یادگیری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. داده­ ها با استفاده از نرم افزار یکپارچه عملکرد دیداری و شنیداری سندفورد و ترنر (۱۹۹۴)، پرسشنامه مشکلات یادگیری ویلکات و همکاران (۲۰۱۱) و پرسشنامه کانرز فرم معلمان (۱۹۹۸) جمع­آوری شد. گروه آزمایش، تکالیف شنیداری را طی ۲۰ جلسه آموزشی ۴۵ دقیقه ای دریافت کردند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار spss نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش تکالیف شنیداری تاثیر معناداری بر توجه کلی شنیداری، توجه متمرکز شنیداری، توجه انتخابی شنیداری داشته است (۰/۰۵>P)، اما بر توجه پایدار شنیداری، توجه تقسیم شده شنیداری و توجه متناوب شنیداری تاثیر معناداری نداشت (۰/۰۵

اختلال نقص توجه/ بیش فعالی, اختلال یادگیری خاص, تکالیف شنیداری, توجه شنیداری