کارآمدی مداخله مبتنی بر مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های اسلامی بر تاب آوری و رضایت از زندگی والدین کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

تحقیقات نشان داده که والدین کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری از تاب­آوری و رضایت زندگی کمتری برخوردارند. مهارت­های مثبت­نگری اسلامی یکی از مهمترین تعدیل کننده فشارهای روانی- جسمی افراد است. از طرفی رابطه معناداری بین تاب­آوری و رضایت از زندگی با باورهای دینی و مثبت اندیشی وجود دارد؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر تاب آوری و رضایت از زندگی والدین کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری در شهرستان اردبیل انجام گرفت. مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی است. حجم نمونه ۴۰ نفر در نظر گرفته شد که از بین والدین کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری شهرستان اردبیل انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات به صورت پیش­آزمون و پس-آزمون، از پرسشنامه­های تاب آوری کانر و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) استفاده گردید. آموزش مهارت­های مثبت­اندیشی اسلامی به صورت گروهی، برای گروه آزمایش اجرا شد. بعد از جمع­آوری داده­ها، نتایج توسط نرم­افزار آماری­SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های مثبت­اندیشی با تاکید بر آموزه های­ دینی بر تاب آوری و رضایت از زندگی والدین­ کودکان مبتلا به ناتوانی های­ یادگیری موثر بوده است. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود عملکرد خانوادگی، افزایش رضایت از زندگی و تاب آوری والدین دارای کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری مورد استفاده گیرد.

Keywords:

مثبت اندیشی اسلامی , تاب آوری , رضایت از زندگی , والدین , ناتوانی های یادگیری