CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی اثر آتوموکستین بر درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسول در موش سوری و نقش گیرنده های آلفا-۲ آدرنرژیک در ایجاد اثرات ضددردی آن

عنوان مقاله: بررسی اثر آتوموکستین بر درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسول در موش سوری و نقش گیرنده های آلفا-۲ آدرنرژیک در ایجاد اثرات ضددردی آن
شناسه ملی مقاله: JR_FEYZ-26-1_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:

اعظم مصداقی نیا - Physiology Research Center, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.
حمیدرضا بنفشه - Physiology Research Center, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.
سید علیرضا مروجی - Department of Community Medicine, Faculty of Medicine, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.
غزل حاجی آقاجانی - Student Research Committee, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.
نرگس اسماعیلیان - Student Research Committee, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.
علیرضا عابد - Physiology Research Center, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.

خلاصه مقاله:
سابقه و هدف: درد نوروپاتی ناشی از شیمی درمانی، یکی از مهم ترین انواع دردهای مزمن است که درمان آن باوجود پیشرفت های روز افزون علم پزشکی، با مشکلات زیادی همراه است. در این مطالعه، اثرات آتوموکستین برروی درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسل و نیز، اثر آنتاگونیست گیرنده آلفا-۲ آدرنرژیک (یوهمبین) برروی اثر ضددردی آتوموکستین بررسی شد. مواد و روش ها: جهت القای درد نوروپاتیک از روز اول تا پنجم موش های نر، پاکلی تاکسول (mg/kg i.p. ۲) و از روز ۶ تا ۱۰ آتوموکستین ( mg/kg۱۵ و ۱۰، ۵) به صورت خوراکی دریافت کردند. موش ها در گروه های ۸تایی تقسیم بندی شده، هر گروه یک دوز منحصربه فرد از دارو را دریافت کرد. در روزهای ۹، ۱۰ و ۱۱ دو تست ون فری و استون انجام شد. همچنین در این مطالعه اثر آنتاگونیست گیرنده آلفا-۲ آدرنرژیک (یوهمبین) برروی اثر ضددردی آتوموکستین نیز بررسی شد. به منظور انجام این مطالعه، بعد از القای درد نوروپاتیک، از روز ۶ تا ۱۰ آتوموکستین (mg/kg ۱۵) همراه با یوهمبین (mg/kg i.p. ۵) دریافت کردند. نتایج: تجویز روزانه آتوموکستین (mg/kg p.o ۱۵) به طور موثری آستانه تحمل درد را در تست های آلودینیای سرد و مکانیکی افزایش داد (۰۱/۰P<) که نشان دهنده اثرات ضددردی قابل توجهی می باشد. تجویز تک دوز دارو در روز یازدهم اثر قابل توجهی برروی تست های رفتاری ایجاد نکرد. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های این مطالعه می توان گفت که آتوموکستین قادر به کاهش شدت درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسل می باشد.

کلمات کلیدی:
Neuropathic pain, Paclitaxel, Atomoxetine, Allodynia, Mice, درد نوروپاتی, پاکلی تاکسول, آتوموکستین, آلودینیا, موش

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1429152/