مسئولیت پذیری حکمروایی خوب بر پایداری اجتماعی خانوارهای روستایی (مطالعه موردی: مناطق روستایی شهرستان کاشان)

در سال های اخیر بااهمیت یافتن الگوواره (پارادایم) توسعه پایدار، تاکید بر جایگاه بعد اجتماعی در حوزه پایداری اهمیتی دوچندان یافته است. یکی از پیش شرط های اساسی برای رسیدن به توسعه پایدار و از اساسی ترین معیارهای رفاه در هر جامعه، حفظ و ارتقاء پایداری اجتماعی است که با مدیریت مناسب و حکمروایی خوب می‎توان پایداری شاخص‎های اجتماعی را ارتقا داد. این پژوهش یک مطالعه توصیفی - پیمایشی است که تحلیل روابط ساختاری پایداری اجتماعی با ابعاد چهارگانه بر اساس مبانی نظری DFID و حکمروایی خوب با ابعاد هشت گانه UNPD را موردمطالعه قرار داده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ چگونگی جمع آوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان کاشان بودند (۳۶۴۴۸۲=N) که با استفاده از جدول کرجسی - مورگان، حجم نمونه آماری ۳۷۹ نفر محاسبه گردید. به منظور دستیابی به نمونه ها در این پژوهش، از روش نمونه گیری چندمرحله ای استفاده گردید. مقدار آلفای کرونباخ به دست آمده برای شاخص‎های حکمروایی خوب برابر ۷۵/۰ و برای شاخص‎های پایداری اجتماعی ۷۲/۰ محاسبه شده است. است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از بسته نرم افزاری SPSS نسخه ۲۴ و AMOS استفاده شد. بر اساس نتایج حاصله مولفه های حکمروایی خوب و پایداری اجتماعی به ترتیب با میانگین ۱۲۰/۳ و ۷۸۰/۲ در روستاهای شهرستان کاشان به ترتیب متوسط و پایین‎تر از حد مطلوب ارزیابی شده است و بین مولفه های حکمروایی خوب با پایداری اجتماعی روابط علی با شاخص های مطلوبی برازش داشت (RMSEA= ۰/۰۲۲). بر اساس یافته های تحقیق ارتقاء شاخص های قانونمندی، شفافیت، مسئولیت پذیری، کارایی و اثربخشی، مشارکت، اجماع گرایی، عدالت محوری و پاسخ‎گویی در توسعه مولفه های پایداری اجتماعی اثرگذار هستند.

Keywords:

پایداری اجتماعی , حکمروایی خوب , خانوارهای روستایی , شهرستان کاشان