زهرا محدثی - دانشجوی دکترای فقه و مبانی حقوق اسلامی؛ دانشکده الهیات و معارف اسلامی؛ دانشگاه فردوسی مشهد؛ مشهد؛ ایران.
حسین ناصری مقدم - گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی؛ دانشکده الهیات و معارف اسلامی؛ دانشگاه فردوسی مشهد؛ مشهد؛ ایران.
علیرضا عابدی سرآسیا - گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی؛ دانشکده الهیات و معارف اسلامی؛ دانشگاه فردوسی مشهد؛ مشهد؛ ایران.

عوامل متعددی در جهان موجب شکل‎گیری میراث‎ اجتماعی برای ابناء بشر می‎شود، یکی از این عوامل حسب شرایط وضعی می‎تواند بیماری‎ها باشد، که بیماری کرونا از جمله آن مصادیق است اما اینکه چطور بیماری کرونا می‎تواند زمینه‎ساز میراث‎اجتماعی باشد ابهامی است که در پاسخ به آن مبادرت به انجام پژوهشی نمودیم، در این پژوهش که به شیوه توصیفی−تحلیلی با توجه به قواعد علوم‎شناختی و بالاخص نظریات زبان‎شناختی که دلالت بر تغییر مفاهیم نظری دارد، انجام گردید، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که بیماری کرونا از آن حیث که می‎تواند مفاهیم مختلف رایج در عرصه فقهی و حقوقی را تغییر دهد، می‎تواند از دو طریق زمینه‎ساز ایجاد میراث‎اجتماعی گردد، نخست آنکه بیماری یادشده موجب توجه فقها و حقوق‎دانان به تاریخ اجتماعی برای تطبیق نمونه‎های مشابه در جهت صدور احکام و فتاوی و وضع قوانین می‎گردد که حسب مورد، منکعس کننده توالی یا تبدیل رفتار اجتماعی خواهد بود، یا آنکه برحسب اقتضای شرایط، فقها و حقوق‎دانان الزامات فقهی حقوقی را ایجاد می‎کنند که زمینه‎ساز رفتارهای مشابه برای افراد در نسل‎های بعد در مقابل بیماری‎های واگیردار می‎گردد که در این صورت بیماری کرونا به معنای واقعی کلمه زمینه‎ساز میراث‎اجتماعی خواهد بود.

میراث‎فرهنگی, بیماری کرونا, دستورالعمل‎های بهداشتی, الزامات قانونی, الزامات فقهی