مهدی کروبی - استاد گروه مدیریت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
فاطمه یاوری گهر - استادیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه علامه طباطبایی
سید مجتبی محمود زاده محمودزاده - استادیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه علامه طباطبایی
نسیم محمدیان محمودجیق - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

در سال های اخیر شاهد رواج استفاده ی برخی از مقصدهای گردشگری از برندها برای توصیف خود هستیم؛به طوری که،برندسازی ملی گردشگری/مقصد به یکی از مهم ترین کانون های توجه مطالعات بازاریابی گردشگری تبدیل شده است.ازسوی دیگر، توسعه ی گردشگری بیش از عوامل زمینه ای،در گرو سیاست گذاری است که به نوعی بر عزم دولت ها برای توسعه ی آن دلالت دارد و در اسناد،قوانین و نظارت بر اجرای صحیح آن ها منعکس می شود.پژوهش حاضر به منظور واکاوی رویکرد برندسازی در سیاست های کلان گردشگری ایران طراحی شده است.این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و از لحاظ ماهیت داده ها کیفی است.پس از بررسی پیشینه ی پژوهش،با استفاده از تحلیل مضمون به استخراج سیاست های ناظر بر برندسازی ملی گردشگری در متن اسناد فرادستی و پایه ی گردشگری پرداخته شد؛ ۲۲۹کد اولیه،در قالب۶۳ مضمون سازمان دهنده،۲۱ مضمون پایه و۴مضمون فراگیر باعنوان(۱)برندسازی ملی گردشگری،(۲)عناصر،(۳)آثار و(۴)عوامل اثرگذارآن دسته بندی شدند.در پایان،شبکه ی مضامین ترسیم شد.طبق یافته ها،نه تنها شاخص های تخصصی برندسازی ملی گردشگری،بلکه شاخص های بنیادین سیاست گذاری نیز در اسناد مورد بررسی نادیده گرفته شده است.

برندسازی ملی گردشگری, مدیریت برند ملی گردشگری, برندسازی مقصدهای گردشگری, سیاست گذاری گردشگری, تحلیل مضمون