امیر سلطانی نژاد - دانشگاه فرهنگیان کرمان
ادیبه برشان - دانشگاه تهران

کشور ایران یکی از کشورهای حادثه خیز دنیا است که به طور میانگین هر هفته یک بار زلزله ی بالای ۳ ریشتر را تجربه می کند. اگر چه زلزله یکحادثه ی طبیعی است، اما به سبب آثار اجتماعی گوناگونی که دارد به یک موضوع جامعه شناختی تبدیل شده است و گروه های آسیب پذیری را به وجودمی آورد. یکی از این گروهها زنان هستند. هدف این پژوهش بررسی آسی بپذیری اجتماعی زنان در زلزله است. روش پژوهش از نوع کیفی- کمی است.در بخش کیفی، محقق ب همنظور شناخت آسیب های اجتماعی زنانی که زلزله را تجربه نمود هاند، به گردآوری مقول هها از طریق گروه کانونی پرداختهاست. در مرحله ی کمی، پژوهشگر نود نفر از زنانی را که زلزله های ورزقان و اهر را تجربه کرده اند انتخاب و سپس نود نفر که زلزله را تجربه نکرده اندبه طور همتا با گروه اول انتخاب نموده و متغیرهای تحقیق را مورد بررسی قرار داده است. نتایج پژوهش نشان داد زنان، ازجمله گروه های اجتماعیهستند که میزان صدمات و آسیب های وارده بر آ نها زیاد است. زنان علاوه بر بالا بودن میزان مر گومیرشان، قربانی آسیب های اجتماعی همچون عدمامنیت اجتماعی، بی اعتمادی نسبت به اجتماع و بیگانگی اجتماعی می شوند.

آسیب پذیری, زنان, زلزله, بیگانگی اجتماعی, بی اعتمادی اجتماعی