حسین جمالی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، دانشکدهی فنی و مهندسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
مهدی بشیری - دانشیار، گروه مهندسی صنایع، دانشکدهی فنی و مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
رضا توکلی مقدم - دانشکدهی مهندسی صنایع، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

امدادرسانی به نقاط آسیب دیده نیازمند برنامه ریزی مناسبی است. معمولا، در حوادث پیش آمده، دسترسی به همه ی نقاط امکان پذیر نیست؛ از این رو، امدادرسانی در دو سطح با امکانات متفاوت شاید راه حل مناسبی باشد. این مقاله به بررسی مسئله ی امدادرسانی دوسطحی ظرفیت دار با پنجره های زمانی سخت برای افرادی می پردازد که در ناحیه ای بحران زده قرار گرفته اند. هدف این مقاله تعیین مجموعه ای بهینه از پایگاههای امداد جهت استقرار گروه های امدادرسان و مسیریابی بهینه ی این گروه ها برای امداد رسانی به کلیه ی نقاط آسیب دیده، با کمترین زمان و هزینه، است. پس از معرفی یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح مختلط، الگوریتم ژنتیک برای حل مسئله ی مورد نظر در ابعاد بزرگ ارائه شده است. نتایج بررسی مثالهای عددی حاکی از کارایی الگوریتم پیشنهادی است. همچنین، به منظور بررسی کارایی مدل پیشنهادی برای مسئله ی امدادرسانی، مدلهای دیگر مورد استفاده بررسی شدند و نتایج مقایسه ای با دیگر مدلهای مرتبط نظیر مسئله ی مسیریابی  مکانیابی یک سطحی و مسئله ی تور پوششی در موقعیت امدادرسانی حاکی از عملکرد مناسبتر مدل پیشنهادی است.

مسئله ی مسیریابی مکانیابی دوسطحی, پنجره های زمانی سخت, الگوریتم ژنتیک, امدادرسانی, تحلیل حساسیت