خدیجه لاله - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه سمنان
علی محمد رضایی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه سمنان
فرحناز کیان ارثی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه سمنان

این مطالعه با هدف مقایسه نیم رخ های شناختی (حافظه کاری دیداری فضایی، حافظه کوتاه مدت و برنامه ریزی شناختی) درکودکان دارای اختلال نوشتن و عادی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه­ای بود. جامعه آماری شامل دانش­آموزان پسر سنین۷ تا  ۱۱سال دارای اختلال یادگیری خاص شهر اردبیل بودند که در مراکز اختلال یادگیری در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ مشغول به تحصیل بودند. از بین دانش­آموزان۳۰ دانش­آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه بهنجار نیز شامل۳۰ دانش­آموز بهنجار بود که با توجه به سن، هوش، وضعیت اجتماعی اقتصادی مقطع تحصیلی و عدم سابقه اختلال­های روان شناختی از بین چند مدرسه به منظور مقایسه با این گروه­ها همتا و با روش تصادفی انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از مقیاس­های دیداری- فضایی بنتون، مازهای پرتئوس، فراخنای حافظه کوتاه مدت روبه جلو و معکوس وکسلر جمع­آوری و از طریق تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) تحلیل شدند. یافته­های این پژوهش نشان داد که دانش­آموزان دارای اختلال نوشتن در حافظه دیداری فضایی، برنامه ریزی شناختی و حافظه کوتاه مدت با دانش­آموزان عادی تفاوت معناداری دارند و در این مولفه­ها به صورت معناداری پایئن­تر از همتایان عادی خودبودند. بنابراین دانش­آموزان دارای اختلال نوشتن عملکرد پائین­تری نسبت به دانش­آموزان عادی در مولفه­های حافظه کاری دیداری فضایی، حافظه کوتاه مدت و برنامه ریزی شناختی دارند.

اختلال نوشتن, حافظه دیداری فضایی, برنامه ریزی شناختی, حافظه کوتاه مدت