علی خالق خواه - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
حسین داوودی - استادیار گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین
شیوا علیپور کتیگری - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین

هدف این پژوهش مقایسه ی اثربخشی سه شیوه ی آموزش مستقیم، آموزش به کمک رایانه و یادگیری تا حد تسلط بر کاهش مشکل های دانش آموزان دارای اختلال ریاضی در مقاطع سوم و چهارم دبستان بود. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم و چهارم دبستان شهرستان سبزوار هستند که دارای اختلال یادگیری ریاضی بوده و به مراکز توانبخشی اختلال های یادگیری ارجاع داده شده و در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ مشغول به تحصیل بوده اند. تعداد ۲۰ نفر از دانش آموزانی که از طریق مصاحبه ی بالینی، آزمون هوش وکسلر و آزمون استاندارد شده تشخیص اختلال ریاضی و آزمون ادراکی فضایی و در نهایت مقیاس ارزشیابی معلم را دریافت کرده بودند، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و سپس این دانش آموزان به تصادف در چهار گروه پنج نفری جایگزین شدند. سه گروه آزمایش هر کدام به مدت ۱۲ جلسه، درهر هفته سه جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش خاص خود را دریافت نمودند و گروه کنترل نیز همان آموزش مرسوم در مرکز درمان اختلال های یادگیری ویژه را ادامه دادند. از هر چهار گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد و سپس داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش مستقیم، آموزش به کمک رایانه و یادگیری در حد تسلط در کاهش مشکل های اختلال های ریاضی دانش آموزان موثر است. بر این اساس نتیجه گیری می شود که استفاده از روش یادگیری در حد تسلط در کاهش مشکلات دانش آموزان دارای اختلال ریاضی از روش های سنتی مرسوم، موثرتر باشد.

آموزش مستقیم, آموزش به کمک رایانه, یادگیری تا حد تسلط, اختلال ریاضی