مقایسهی استرس والدگری، شادکامی و انعطاف‎پذیری شناختی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و ناتوان یادگیری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی میزان استرس والدگری، شادکامی و انعطاف پذیری شناختی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و ناتوان یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. کلیه ی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و ناتوان یادگیری مدارس استثنایی شهر رشت در سال ۹۵-۱۳۹۴ جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۱۰۰ مادر (۵۰ مادر داری فرزند کم توان ذهنی و ۵۰ مادر دارای فرزند ناتوان یادگیری) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسش نامه ی استرس والدگری آبیدین، پرسش نامه ی شادکامی آکسفورد و پرسش نامه ی انعطاف پذیری شناختی دنیس و واندروال پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین میزان استرس والدگری، شادکامی و انعطاف پذیری شناختی بین دو گروه از مادران تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<). بدین صورت که میزان استرس والدگری مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بیشتر، و میزان شادکامی و انعطاف پذیری شناختی شان کمتر از مادران دارای فرزند ناتوان یادگیری بود. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که نوع ناتوانی فرزند بر روی ویژگی های روان شناختی مادرانشان تاثیرگذار است؛ به نوعی که مادران دارای فرزند کم توان ذهنی استرس بیشتر و شادکامی و انعطاف پذیری شناختی کمتری نسبت به مادران دارای فرزند ناتوان یادگیری دارند.

Keywords:

استرس والدگری , شادکامی , انعطاف پذیری شناختی , کم توان ذهنی , ناتوانی یادگیری