اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش آموزان دارای اختلال ریاضی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی بود. این مطالعه ی تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره ی راهنمایی شهرستان بهشهر می باشد. نمونه ی پژوهش۴۰ نفر(۲۰نفر گروه آزمایش و ۲۰نفر گروه کنترل) دارای اختلال ریاضی  بود که از میان دانش آموزان دوره ی راهنمایی شهرستان بهشهر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون تشخیصی ریاضی کی مت، پرسش نامه ی خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس و پرسش نامه ی رضایت از زندگی داینر و همکاران استفاده شد. آموزش یادگیری خودتنظیمی برای گروه آزمایش در ۸ جلسه به مدت ۲ ماه ارائه گردید.  نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش یادگیری خودتنظیمی خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی را به طور معنی داری افزایش می دهد. این یافته ها حاکی است که آموزش یادگیری خودتنظیمی روش موثری برای ارتقای کیفیت زندگی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی می باشد.

Keywords:

اختلال ریاضی , آموزش یادگیری خودتنظیمی , خودکارآمدی , رضایت از زندگی