امیرحسین خادمی - دانشگاه فردوسی
محمداجزاء شکوهی - فردوسی
احمد پوراحمد - تهران
محمدرحیم رهنما - فردوسی

در طی سالیان گذشته و با افزایش مشکلات مرتبط با حمل­ونقل در شهر تهران، توجه به رویکرد «توسعه­ی­حمل­ونقل­محور»، در کانون توجه برنامه­ریزان شهری این کلان­شهر قرار گرفته است. بدین­منظور، این تحقیق با هدف بررسی میزان اهمیت مقوله­ی «حمل­ونقل» در راستای محوریت قراردادن آن در روند توسعه کالبدی منطقه­ ۱۲ و همچنین بررسی اصول توسعه­پایدار منطقه موردمطالعه با محوریت حمل­ونقل­شهری، به انجام رسید. جهت دستیابی به اهداف این تحقیق از روش پیمایشی و رویکرد آینده­پژوهی استفاده گردید. در این­راستا، اقدام به مطالعه­ی کتابخانه­ای و پرسش­گری از مدیران و صاحب­نظران منطقه­ی مورد مطالعه به تعداد ۳۰ نفر، شد. پرسشنامه­ها در قالب «جدول اثرات متقابل» طرح گردیده و با نرم­افزار میک­مک تحلیل شده­اند. نتایج بخش اول تحقیق نشان داد که مسائل مرتبط با حمل­­و­نقل دارای میزان تاثیرگذاری بالاتری نسبت به سایر چالش­­های کالبدی منطقه موردمطالعه بوده و منطقی است تا توسعه­ی آتی منطقه را با محوریت حمل­ونقل پیگیری نمود. نتایج بخش دوم تحقیق در زمینه­ی اصول «توسعه­ی مبتنی بر حمل­ونقل» در منطقه­ی مورد مطالعه نیز منجر به شناخت ۱۲ نیروی اصلی تاثیرگذار گردیده که تعدادی از آن­ها همچون توجه به «تراکم» و یا «تنوع» با اصول مطروحه در توسعه­ی حمل­ونقل­محور تفاوت اساسی دارند.

توسعه ی پایدار, توسعه ی حمل ونقل محور, چالش های آتی, منطقه ی ۱۲ تهران