اثر بخشی کاربرد روش تدریس بدیعه پردازی بر سازگاری اجتماعی وارتقای مهارت های ارتباطی در بین دانش آموزان دختر پایه ششم شهر زاهدان

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 216

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ESCONF06_026

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1401

Abstract:

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تغییرات مداومی که به وجود می آید باید شرایط تغییر در هر جامعه ای ایجاد شود . شرط اولیه هر تغییری شناخت و آگاهی است، که به دنبال آن باید کار با برنامه ریزی برای دست یابی به اهداف مطلوب صورت بگیرد. آموزش یکی از مسائل بسیار مهم نظام های تعلیم و تربیت است .منظور از آموزش، فرآیند دو سویه یاددهی یادگیری اطلاعات، مهارت ها و نگرشهای مثبت درباره موضوعی است که متناسب با گروه سنی خاص و در شرایط زمانی معین به اجرا در آمده است . هدف از تعلیم و تربیت تنها انتقال میراث فرهنگی و تجارب بشری به نسل جدید نیست، بلکه رسالت نظام های آموزشی را ایجاد تغییرات مطلوب در نگرش ها شناخت ها و در نهایت رفتار انسان ها دانسته اند. شناخت و آگاهی مدرسان از نظریه های یادگیری و الگوهای تدریس اهمیت ویژه ای دارد، زیرا اماکن آموزشی جایگاهی برای هدایت، نظارت و یادگیری هستند و معلم چون راهنما، ناظر و سازمان دهنده است . معلم افزون بر آگاهی های لازم در زمینه ماده درسی، باید درباره ی شیوه های طراحی آموزشی و ارزشیابی آن نیز دانش و مهارت کافی داشته باشد اهمیت و ثمر بخشی روشهای تدریس و یادگیری بهتر همواره مورد نظر دانشمندان و محققین علوم تربیتی بوده است (دهقانی، ۱۳۹۷). امروزه رشد شخصیت همه جانبه فرد یکی از هدف های اساسی و اولیه نظام های آموزشی شده است و یکی از جنبه های رشد و شخصیت انسان؛ جنبه اجتماعی است. جنبه اجتماعی رشد و آماده کردن دانش آموزان برای به سر بردن با دیگران و همکاری با آنها مدت ها ست که نظر مربیان را جلب کرده است (کاظم پور دیزجی و کریمی ثانی، ۱۳۹۵). اجتماعی شدن فرآیندی است که در آن هنجارها، مهارتها، انگیزه ها، طرز تلقی ها و رفتارهای فرد شکل می گیرد تا با آنچه برای نقش فعلی و آتی او در جامعه لازم و مطلوب تشخیص داده می شود هماهنگ شود. در واقع اجتماعی شدن فرآیندی است که به واسطه ی آن هر فرد، دانش و مهارت های اجتماعی لازم برای شرکت موثر و فعال در زندگی گروهی و اجتماعی را کسب می کند. به عبارت دیگر اجتماعی شدن، فرآیندی است که به موجب آن فرد خود را بامحیط اجتماعی وفق می دهد و به تدریج خود را عضو جامعه و ازاعضای موثر آن می بیند و قوانین شرکت درآن را می آموزد و به کار می گیرد ساردانا و همکاران ۲۰۱۸

Authors

مهرناز رحمت زهی پورزاده

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان،ایران

فاطمه السادات رباطی

استادیار گروه علوم تربیتی واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان،ایران