رقیه ظفرآبادی
عظیم مدهنی میرزاوند

هدف از این پژوهش بررسی اثر گذاری تلاش برای بالا بردن نرخ بازخورد و پراکندگی بازخورد ها در دانش آموزان است. روش تحقیق حاضر از نوع اقدام پژوهی است. این تحقیق در میان دانش آموزان کلاس نهم مدرسه اسماء روستای اسلام آباد شهرستان رودان انجام شده است در این پژوهش ابتدا نرخ پایه ی بازخورد دانش آموزان در دو کلاس حضوری و مجازی اندازه گیری شده است. همچنین نرخ پایه ی پراکندگی بازخوردها در کلاس حضوری و مجازی اندازه گیری شده است. سپس برخی روش ها برای بالا بردن نرخ بازخورد دانش آموان و نرخ پراکندگی بازخورد آن ها انجام شده است. این روشها عبارت از استفاده از دیکشنری، پرسیدن از دانش آموز، گفت گوی آزاد در مورد مطالب درسی، تقویت بازخوردهای مناسب، تقویت افرادی که کمتر در کلاس مشارکت می کنند، می باشند.. در حین تحقیق میزان بازخورد دانش آموزان و پراکندگی پاسخ ها ثبت شده است. نتایج نشان داده است که این شیوه ها اثر مثبتی هم بر تعداد بازخوردها و هم بر پراکندگی پاسخ ها داشته است. بنابراین می توان گفت این روش ها باعث بالا رفتن مشارکت دانش آموزان در کلاس درس می شوند. و از سوی دیگر پراکندگی مشارکت را نیز افزایش می دهند. بدین معنا که تنها دو یا سه نفر در کلاس درس مشارکت نمی کنند. بلکه اکثریت کلاس در کلاس درس مشارکت دارند و بازخورد می دهند.

بازخورد، پراکندگی بازخورد، کلاس مجازی، تقویت رفتار