الهام جعفری - دانشجوی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان ، بیرجند
فاطمه بشگزی - دانشجوی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان ، بیرجند
ساجده صادقی - دانشجوی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان ، بیرجند
زهرا صداقتیان - دانشجوی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان ، بیرجند

خودسازی و خودساخته بودن سیر به سوی کمال توانمندی فردی است، در واقع عبور از خود پست به سمت خود والا برای تحقق خود اصیل و خداگونه میباشد، خودساخته بودن به این معناست که فرد نیاز به ناظر نداشته و انگیزه درونی قوی برای انجام کارها و کنترل خود داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی تربیت شخصیت خودساخته و راه های رسیدن به آن در مدرسه میباشدغالبا تربیت و سازندگی انسان مربوط به هفت تا چهارده سالگی اوست و در این سن و سال، او در محیط آموزشی قرار دارد. در این مدت است که علاوه بر خانواده مربی درخودساخته بودن او موثر است. روش تحقیق از نظرهدف،کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات مروری و کتابخانه ای است که طی بررسی منابع گوناگون ازجمله آیات و روایات و منابع معتبر دینی و علمی به این نتیجه رسیدیم که مهمترین و کلیدی ترین هدف تعلیم و تربیت، پرورش شخصیت خودساخته است و برای تربیت شخصیت خودساخته نقش تربیتی خانواده و مربی مدرسه بسیار مهم است. آنان باید با آموزش و تمرین تقوا به عنوان مهمترین راه برای رسیدن به خود ساختگی، ادب، حیا، استقلال و مبارزه با نفس و برخی راهکارها که بهتفصیل در مقاله میخوانید فرزندان و دانش آموزان خود را به سمت خودسازی سوق دهند.

تربیت، شخصیت، خودساخته، مدرسه