المیرا خلیلی طاهر - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
وحیده موسی زاده مقدم اوزبک - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

هدف از این مطالعه بررسی نگرش والدین نسبت به استفاده و تاثیر فناوری بر سطح فعالیت بدنی کودکان زیر هفت سال بود. پرسشنامه مبتنی بر وب توسط والدین کودکان زیر هفت سال تکمیل شد به دستگاه های فناوری دسترسی داشت. برای تعیین اینکه آیا بر اساس جنسیت کودک یا شغل والدین تفاوت هایی وجود دارد یا خیر، از آزمون کای دو پیرسون استفاده شد. مضامین با استفاده از تحلیل محتوا شناسایی و ارزیابی شدند. ۲۰۰ پاسخ دهنده در مورد ۱۸۰ جکودک اطلاعات ارائه کردند. کودکان معمولا به حداقل ۳ دستگاه در خانه دسترسی داشتند. ۵۵٪ از پاسخ دهندگان احساس نمی کردند که استفاده از فناوری تاثیری بر فعالیت بدنی فرزندان شان دارد در حالی که ۴۹٪ فکر می کردند که تاثیر منفی دارد. هیچ تفاوتی بر اساس جنسیت کودک یا شغل والدین وجود نداشت. اکثر والدین معتقد نیستند که استفاده از فناوری بر فعالیت بدنی فرزند شان تاثیر منفی می گذارد و پیشنهاد می کنند که لذت بردن از فعالیت بدنی و تنظیم قوانین د ستر سی دلیل این امر است. با این حال، تعداد قابل توجهی معتقدند که تاثیر منفی دارد و نشان می دهد که د ستر سی کمتر به فناوری منجر به افزایش سطح فعالیت می شود. مداخلات فن آوری که شامل رویکردهای میانجی گری محدود کننده و استراتژی هایی برای افزایش سواد فیزیکی است، ممکن است سودمند باشد

فناوری، کودکان، سطح فناوری، اثرات منفی و مثبت