مجید فریدونیان - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه ازاد تهران مرکز
کبری بوزار - فارغ التحصیل کارشناسی معماری دانشگاه ازاد بهبهان

در حال حاضر در اغلب کشورهای در حال توسعه گرایش برنامه ریزان به تمرکز زدایی فضایی، کاهش نابرابری های منطقه ایی، دوگانگی شهری–روستایی متمرکز شده و منجر به اتخاذ راهبردهای شهرنشینی متفاوتی گردیده است؛ یکی از مهمترین این راهبردها؛ تقویت شهرهای میانی و حمایت از آنها می باشد. در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی، نقش شهر میانی بهبهان در توسعه منطقه ای با استفاده از روش ها و مدل های کمی مانند مرتبه -اندازه، آنتروپی، کشش پذیری، جاذبه، ضریب مکانی مورد ارزشیابی و تحلیل قرار گرفته است . در بررسی صورت گرفته نتایج بیانگر تاثیرات نه چندان زیاد شهر بهبهان در تعادل فضایی و توزیع منظم سلسله مراتبی شهری است ، ضریب مکانی بخش صنعت و خدمات شهر بهبهان دارای شرایط پایهای و همچنین صادر کننده خدمات به حوزه ی نفوذ خود میباشد. با این حال این بخش به سوی شرایط پایه ای حرکت کرده است.براساس نتایج حاصل از مدل طولی- عرضی ایزارد نشان میدهد که در حالت کلی رشد بخش کشاورزی در هر دو سطح میزانی بیش از میانگین رشد شهرستان و استان داشته است. . در میان سه بخش مذکور برای شهر بهبهان، بخش خدمات بالاترین میزان را داراست. که این امر را شاید بتوان به دلیل موقعیت ارتباطی بهبهان به عنوان پل ارتباطی بین استان خوزستان، فارس، بوشهر ،کهگلویه و بویراحمد می باشد ، و مرکزیت چهار بخش زیدون، آغاجاری، تشان و دو شهر سردشت و آغاجاری دانست. استان خوزستان و شهر بهبهان در زمینه رشد بالای بخش خدمات و رشد پائین در بخش صنعت دارای اشتراک هستند.

توسعه منطقه ای ، شهرهای میانی ، برنامه ریزی منطقه ای، تعادل فضایی، شهر بهبهان