معماری معاصر ایران در بره های از سردرگمی حاصل از خلاء هویت به سر میبرد. در این دوران معماران اندکی، بر احیای هویت ایرانی در آثار خود مساعی نمودند. و غالب دیگر معماران ترجیح دادند به سمت و سوی معماری جهانی و سبک های بیشمار آن سوق پیدا کرده و موج سوار جریان معماری غرب شوند. از میان معماران هویت گرای معاصر که فرهنگ و هویت غنی ایرانی اسلامی را سرلوحه طراحی های بی نظیر خود قرار داد می توان از کامران طباطبایی دیبا نام برد. اغلب آثار این معمار فرهیخته، اشاره ای به افق زرین معماری ایران در عصر طلایی اش دارد. ضمن اینکه ایشان همزمان از معماری بومی و محلی مناطق ایران نیز غافل نبوده و در معماری هایش به آن ها نیز عنایت داشته است. از واپسین آثار جاودانه وی می توان به معماری شهرک شوشتر نو اشاره کرد. در این نوشتار سعی شده که عوامل هویت ساز شهرک شوشتر نو مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. در این مقاله از شیوه تحقیقی توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده و همچنین داده های این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای، نشریه های علمی پژوهشی مرتبط با موضوع و وبسایت های تخصصی، گردآوری شده است