سیداحسان حسینی نجاتی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
مهسا جلیلی اسکندرزاده - دانشجو کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحدکاشمر

فضاهای سبز در محیط شهری به عنوان یکی از معیارهای توسعه پایدار شهری جوامع مطرح بوده و درعین حال معیاری برای ارتقای کیفیت فضای زندگی محسوب می شوند . ازاین رو توزیع و پراکنش متعادل آن در سطح شهراهمیتی بسیار دارد . در پژوهش حاضربا رویکرد توصیفی - کمی و تحلیلی تلاش شده است که ضمن ارزیابی وضعیت موجود، اولویتهای توسعه این فضاها سطح مناطق شهرکاشمر مشخص شود . نتیجه بررسی ها نشان داد در طی یک دهه گذشته سرانه فضای سبز شهری شهر کاشمر از ۱۵.۵ مترمربع درسال۱۳۸۲به ۲۷.۴مترمربع افزایش یافته است . ولی همزمان با این افزایش سرانه، اختلاف سرانه بین نواحی برخوردار و محروم از فضای سبز نیز به نحو چشمگیری افزایش یافته و عدم تعادل موجود در توزیع فضایی پارکهای شهری، شدیدتر شده است . جامعه آماری پژوهش، مناطق چهارده گانه شهرکاشمر را شامل میشود که بر اساس ۱۲ شاخص رتبه بندی شده اند. ازاین جهت شاخصهای موردمطالعه با استفاده از مدلTOPSISبه عنوان یک روش تصمیم گیری چند شاخصه مورد استفاده قرار گرفته ودر نهایت با بهره گیری ازGISنقشه سطوح توسعه مناطق در پنج سطح بسیار توسعه یافته، توسعه یافته،نسبتا توسعه یافته، محروم، بسیار محروم ترسیم گردیده است

فضای سبز شهری، توسعه فضای سبز، توسعه پایدار شهری، شهر کاشمر