طراحی اقامتگاه های موقت برای مردم پس از زلزله با رویکرد تکنولوژی های جدید در شهر یاسوج

ایران همواره شاهد حوادث مختلف طبیعی و غیر طبیعی بوده است که موجب بروز صدمات اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و جانی می باشد به طوری که هر پنج سال یکبار شاهد وقوع زلزله ای با بزرگی ۶ الی ۷ درجه در مقیاس ریشتر می توان بود. به موجب گستردگی و تعدد سوانح طبیعی در ایران و بی خانمانی بسیاری از خانوارها، لزوم طراحی سکونتگاه های موقت بسیار محسوس است. لذا این سکونتگاه ها مفاهیمی از قبیل موضوع های معیشتی، آرامش خاطر و راحتی روانی را در بر می گیرد. حال هدف اصلی ایجاد سکونتگاهی است که علاوه بر پاسخ به مفاهیم کیفی، توجه به جنبه های فنی و تکنولوژیکی نظیر سریع الاحداث بودن و انطباق با محیط را شامل شوند. از لحاظ هدف، پژوهش مورد نظر به روش استدلال منطقی و قیاسی صورت گرفته است. این روش مبتنی بر مستندات و نیز مقایسه تعاریف موجود در طرح های گذشته که به عنوان تجاربی با ارزش مورد مطالعه قرار گرفته اند، شکل گرفته است. با رسیدن به دستورالعملی که در شرایط بحران برای مناطقی که خانه ها به صورت منفرد وجود دارد می توان به استقرار افراد حادثه دیده در مکان قبلی اقدام نمود به طوری که این عمل می تواند با مشارکت افراد در احداث بنای جدید همراه باشد.

Keywords:

اقامتگاه های موقت , زلزله , تکنولوژی های جدید , شهر یاسوج