بررسی مقاومت به خشکی گیاه ترخون (.Artemisia dracunculus L) تحت تاثیر نانو ذرات تیتانیوم

کمبود آب یکی از مهمترین تنش های غیر زنده است که بر عملکرد گیاهان باغی اثر نامطلوب دارد. این در حالی است که استفاده از تکنولوژی های نوین مثل نانو ذرات می تواند بر بهبود عملکرد گیاهان موثر باشد. به این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار روی گیاه ترخون (Artemisia dracunculus) در دانشگاه فردوسی مشهد طراحی و اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح تنش خشکی (۹۰، ۷۰ و ۵۰% ظرفیت زراعی) و سه سطح نانو دی اکسید تیتانیوم (۰، ۱۰ و ۲۰ پی پی ام) بود. طبق نتایج بیشترین وزن خشک بخش هوایی و ریشه ترخون در تیمار ۹۰% ظرفیت زراعی آبیاری و محلول پاشی با ۱۰ و ۲۰ پی پی ام نانو دی اکسید تیتانیوم و کمترین درصد فعالیت آنتی اکسیدانتی (۴۹%) و درصد کربوهیدارت کل محلول (۱۴%) در در تیمار ۹۰% ظرفیت زراعی و در شرایط عدم محلول پاشی با نانو دی اکسید تیتانیوم برگ بود. همچنین با افزایش غلظت دی اکسید تیتانیوم از ۰ به ۱۰ پی پی ام قطر ریشه، ارتفاع و قطر ساقه در ۹۰% ظرفیت زراعی به ترتیب ۴۱.۸، ۳۹.۵، و ۴۲.۲% افزایش و در ۵۰% ظرفیت زراعی ۱۶.۴، ۸.۸ و ۱۶.۵ % افزایش داشت. به طور کلی اگرچه اعمال تنش خشکی منجر به کاهش صفات مورفولوژیک و رنگدانه های فتوسنتزی در ترخون شد محلول پاشی با نانو دی اکسید تیتانیوم در دو غلظت ۱۰ و ۲۰ پی پی ام در بهبود این صفات موثر بود.

Keywords:

رنگ دانه فتوسنتزی , فعالیت آنتی اکسیدانی , محتوای نسبی رطوبت , وزن خشک