تحلیل اندیشه های انتقادی ابوالحسن شاذلی و طریقت شاذلیه
Publish place: Journal Of Islamic Denominations، Vol: 8، Issue: 16
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 426
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MAZHB-8-16_002
تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1401
Abstract:
طریقت شاذلیه، عنوان یکی از طریقت های صوفیانه ای است که ابوالحسن شاذلی (۵۹۳-۶۵۵ ه.ق.) آن را بنا نهاد. ابوالحسن با تاسیس طریقت خود در پی ایجاد تحولی اساسی در تصوف زمان خود برآمد. او به روش و منطق سلوک صوفیانی که در دوران معاصرش می زیستند منتقد بود. مسائلی همچون ریاضت، کرامت گرایی، سماع، دیانت و شریعت در سلوک، شغل و پوشش صوفیان، بیشترین سهم را در این نقدها داشت. وی با مطرح کردن طریقی نو در سلوک، که آن را «طریق شکر» نامید، به اصلاح این امور اقدام کرد. پس از ابوالحسن شاذلی، ابوالعباس مرسی، خلیفه و شاگرد تراز اولش، ابن عطاءالله سکندری، ابن عجیبه و نیز احمد الزروق بیشترین نقش را در انتشار شاذلیه بر عهده داشتند. امروزه نیز این طریقت توانسته است میلیون ها مسلمان را به خود جذب کند و از نشاط خوبی برخوردار است. تحقیق پیش رو با مطالعه در آثار و اندیشه های سلوکی ابوالحسن شاذلی باورهای سلوکی وی را تحلیل کرده و اصول و مبانی عرفانی اش را کاویده است. بنابراین، محبت الله، خلوت گزینی در سلوک، ضرورت شیخ و استاد، ذکر و ولایت را باید از اصول پنج گانه سلوک در طریقت شاذلیه دانست.
Authors
مرتضی خسروشاهی
دانش آموخته دکتری تصوف و عرفان اسلامی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران.
محمد جواد شمس
دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
رضا الهی منش
استادیار گروه عرفان، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :