محمد حسن صادقی روش - Islamic Azad University

    به منظور ارزیابی راهبردهای مقابله با بیابان­زایی و ارائه راهبردهای بهینه با در نظر گرفتن مجموع معیارهای موثر، از مدل­های مختلف تصمیم­ گیری استفاده می شود که گاها نتایج اولویت­ بندی این مدل­ها با هم همخوانی ندارد. این مسئله بستگی به ماهیت مدل، معیارهای در نظر گرفته شده و چگونگی وزن ­دهی معیارها توسط متخصصان به صورت گروهی، دارد. لذا لازم است توابعی ارائه شود که بر مبنای منطق و اصول قوی و مبانی نظری مستدل از میان راهبردهای ارائه شده در هر منطقه توسط مدل­های مختلف، ارجحیت راهبردها به صورت گروهی و نهایی ارائه شود. در این مقاله سعی شد این مهم توسط توابع رفاه اجتماعی به انجام رسد. در این میان از تابع GRV استفاده شد و راهبردهای مقابله با بیابان­زایی منتج از سیزده مدل تصمیم ­گیری در منطقه خضرآباد یزد مورد تحلیل قرار گرفت. به این منظور پس از تشکیل مجموعه ­های هماهنگ و ناهماهنگ، راه ­حل­ های مختلف در هر مجموعه برآورد شد و در نهایت به منظور دستیابی به راه­ حل نهایی، تابع هدف (Tobj) به ازای هر راه ­حل نتیجه شده، محاسبه شد و راه­ حلی که دارای بیشترین ارزش T بود به عنوان راهبرد نهایی و جمعی ارائه شد. نتایج حاصله بیانگر این موضوع بود که راه ­حل یک-یکم در انتقال یکم یا به عبارتی ترتیب راهبردهای ۳۳A<۲۰A<۳۱A<۲۳A<۱۸A بهترین ترتیب راهبردهای ارائه شده می ­باشد.

Decision making models, Group ranking value function, Hierarchical structure, Multiple Attribute Decision-making (MADM), Ranking, Social welfare function, اولویت بندی, تابع رفاه اجتماعی, تابع ارزیابی طبقه بندی گروهی, تصمیم گیری چند معیاره, ساختار سلسله مراتبی