تحلیل نقش ساختار کالبدی شهر بر زیست پذیری محلات (مطالعه موردی: منطقه ۱ کلان شهر تهران)
عنوان مقاله: تحلیل نقش ساختار کالبدی شهر بر زیست پذیری محلات (مطالعه موردی: منطقه ۱ کلان شهر تهران)
شناسه ملی مقاله: JR_GSMA-2-7_005
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_GSMA-2-7_005
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
Ahmad Zaganeh - Assistant Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Ali Shamaei - Associate Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Mohammad Soleimani Mehrenjani - Associate Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Gholam Reza Delavari - Ph.D Student, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
خلاصه مقاله:
Ahmad Zaganeh - Assistant Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Ali Shamaei - Associate Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Mohammad Soleimani Mehrenjani - Associate Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Gholam Reza Delavari - Ph.D Student, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
شهر به عنوان ارگانیسم زنده از اجزای مختلفی تشکیل شده است. این اجزاء در یک نظام بهمپیوسته اهدافی را دنبال میکنند. ساختار شهری جزئی از نظام فضایی شهر، میتواند بر شرایط زندگی ساکنان و ویژگیهای زیستهی شهر تاثیر بگذارد. منطقه ۱ کلانشهر تهران با توجه به موقعیت قرارگیری آن، در نگاه اول به نظر میرسد از کیفیت کالبدی-فضایی شهری در وضعیت مناسب و شرایط زیستپذیری مطلوبی برخوردار است؛ اما مطالعهی عناصر فضایی و کیفیت زیستپذیری شهری نتایج متفاوتی ارائه داد. روش پژوهش اثباتی و راهبرد پاسخ به سوال پژوهش قیاسی بوده است. نوع پژوهش توصیفی-تحلیلی و روش جمعآوری دادهها به صورت کتابخانهای و میدانی بوده است. محدوده مورد مطالعه منطقه ۱ شهر تهران، در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ و جامعه آماری جمعیت ساکن در این منطقه به تعداد ۴۳۹۴۶۷ نفر بوده است. حجم نمونه ۳۸۷ نفر و روش نمونهگیری به صورت طبقهای و تصادفی بوده است. روش تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار فضایی (تراکم کرنل، موران محلی، نسبت کاربری)، روش همپوشانی وزنی با AHP، روش میانگین، انحراف از معیار و آزمون T-Test و آزمون همبستگی پیرسون بوده است. نتایج حاصل نشان داد که از بین مولفههای کالبدی-فضایی، وضعیت دسترسی و دسترسی به خدمات عمومی بیشترین تاثیر در میزان زیستپذیری محلات شهری در منطقه ۱ داشته است. همچنین مشخص شد که ساختار کالبدی نقش مهمی بر زیستپذیری شهری داشته و باعث میشود که میزان زیستپذیری شهری تحت تاثیر قرار گیرد.
کلمات کلیدی: ساختار کالبدی-فضایی, پیوستگی فضایی, عناصر فضایی, زیست پذیری شهری, تهران.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1431426/