تبیین نقش حکمروایی خوب بر تاب آوری شهری (مطالعه موردی: محله امیریه ناحیه ۲، منطقه ۱۱ تهران)

هدف کلی این پژوهش، دستیابی به مدلی مفهومی جهت سنجش میزان تطبیق مولفه های حکمروایی خوب و تاب آوری ویافتن ارتباط میان شاخصه ها و متغیر های حکمروایی خوب و تاب آوری شهری و تعیین میزان تحقق پذیری آنها بود. روش پژوهش کمی- پیمایشی و از نوع رابطه ای (همبستگی) است. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه ای بود که روایی آن توسط هیئت رئیسه متخصصان و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرون باخ تایید شد (۷/۰< α). این پرسشنامه شامل سه بخش، ویژگی های عمومی پاسخگویان، سنجش وضعیت حکم روایی شهری (۲۴ گویه) ، سنجش تاب آوری(۱۴ گویه) است. جامعه آماری این تحقیق خانوارهای محله امیریه منطقه ۱۱ شهرداری تهران از بخش های مرکزی کلان شهر تهران است، با توجه نسبت تعداد خانوار در محله امیریه ، حجم نمونه تحقیق از طریق فرمول کوکران محاسبه شد. برای تبیین و میزان اثرگذاری هرکدام از ابعاد هشت گانه حکمروایی شهری در تاب آوری از مدل رگرسیونی چندگانه توام عوامل و شاخص های تاثیرگذار در میزان تاب آوری استفاده شد نتایج حاصله حکایت از آن دارد که مولفه های قانون مندی ، مشارکت ، مسئولیت و پاسخگویی ،شفافیت حکمروایی شهری بیشترین تاثیر را برتاب آوری دارند و با توجه به سطح معنی داری این مولفه ها نتایج آن قابل تعمیم است اما مولفه های جهت گیری توافقی، عدالت و بینش راهبردی کارایی و اثربخشی تاثیر چندانی برتاب آوری ندارند و با توجه به سطح معناداری آن ها نتایج آن قابل تعمیم نیست.

Keywords:

حکمروایی خوب , تاب آوری شهری , محله امیریه , تهران.