مقایسه آرایش مختلف تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی مایونکتین، شاخص مقاومت به انسولین و شاخص های آنتروپومتری زنان سالمند

مقدمه: تمرینات موازی شکلی از تمرینات ورزشی هستند که به صورت انجام همزمان دو نوع تمرین استقامتی و قدرتی یا برعکس صورت می گیرند. هدف از پژوهش حاضر بررسی سطوح پلاسمایی مایونکتین، شاخص مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند بود. روش بررسی: ۴۰ زن سالمند با دامنه سنی ۵۵-۷۰ ساله که هیچ گونه سابقه بیماری نداشتند، به طور تصادفی به چهار گروه: تمرین استقامتی- قدرتی، (تعداد= ۹)، قدرتی- استقامتی، (تعداد= ۱۰)، استقامتی- قدرتی تناوبی(تعداد= ۱۲) و گروه کنترل(تعداد= ۹) تقسیم شدند. توده ی بدنی، قد، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به دور باسن و سطوحی سرمی مایونکتین، گلوکز و انسولین قبل و پس از برنامه تمرین اندازه گیری شد. گروه های تمرینی در یک برنامه تمرین ۸ هفته ای برای سه جلسه در هفته و هر جلسه ۶۰ دقیقه شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل اختلاف داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: اختلاف معناداری بین گروه های تمرین موازی با گروه کنترل در مقادیر سطح مایونکتین پلاسما (۵۴/۰=p)و سطح انسولین پلاسما (۳۷/۰ =p ) مشاهده نشد، اما اختلاف معنی داری در مقادیر توده ی بدنی (۰۲/۰=p )، شاخص توده بدنی (۰۳/۰ =p )، سطح گلوکز ناشتا (۰۰۱/۰ =p ) و مقاومت به انسولین (۰۲۸/۰ =p ) مشاهده شد. اختلافی بین مقادیر فوق در گروه های تجربی مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: زنان سالمند می توانند از مزایای حاصل از تمرینات موازی با هر آرایشی استفاده کنند و از مزایای آن استفاده نمایند.

Keywords:

Myonectin Protein/human , Exercise , Elderly , مایونکیتن , ورزش , سالمند