پیشنهاد نحوه تامین منابع مالی سرمایه گذاری در حوزه زیرساخت های انرژی کشور از محل کاهش مصرف سوخت اضافه ناوگان فرسوده

در کشور وسیع و پهناور ایران سالانه ۵۰۰ میلیون تن کالا در قالب حمل و نقل داخلی برون شهری به شیوه جاده ای حمل می شود. این مقدار کالا بوسیله ۳۶۰۴۰۰ دستگاه ناوگان فعال در بخش حمل و نقل کالای بین شهری حمل می گردد. ناوگان فعال در بخش جاده ای به انواع مختلف بارگیر طبقه بندی شده و به گروه های سنی مختلفی تفکیک می شوند. طیف سنی ناوگان موجود از زیر ۵ سال تا بالای ۵۰ سال قرار دارد. معیار سن فرسودگی ناوگان عمومی حمل و نقل کالا در ایران ۲۵ سال است. بخش قابل توجهی از ناوگان جاده ای بیش از ۲۵ سال سن داشته و فرسوده محسوب می گردند. در وضعیت فعلی محدودیتی برای فعالیت ناوگان مذکور وجود ندارد و همانند ناوگان غیرفرسوده از امکانات و یارانه های دولت در بخش حمل و نقل استفاده می نماید. یکی از بارزترین تفاوت های ناوگان فرسوده با ناوگان نو تفاوت مقدار میزان سوخت مصرفی در یک پیمایش یکسان است. به طوری که ناوگان فرسوده سنگین به ازای هر صد کیلومتر پیمایش به طور میانگین ۶۰ لیتر گازوییل مصرف نموده و ناوگان نو به ازای همان پیمایش به طور میانگین ۴۰ لیتر سوخت مصرف میکنند. در این پژوهش مسافت پیموده شده توسط ناوگان جاده ای کشور محاسبه گردیده و بر اساس آن میزان سوخت مصرفی به دلیل فرسودگی برآورد گردیده و ارزش ریالی آن را محاسبه و سپس رقم مذکور را به عنوان منبع تامین منابع مالی سرمایه گذاری در حوزه زیرساخت ها انرژی کشور از محل کاهش اضافه مصرف سوخت ناوگان فرسوده پیشنهاد می دهد.

Keywords:

ناوگان فرسوده , لجستیک , یارانه سوخت , نوسازی ناوگان , حمل و نقل جاده ای