هادی دلبری - دانشجوی دکترای مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران،
غلامحسین ناصری - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران

این مقاله منتج از پژوهشی است هدفمند در جهت تبیین آموزش معماری، براساس دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز. فضاهای آموزشی یکی از حوزه های معماری محیطی است که نقش عمده ای را در جامعه ایفاء می نماید و از مهم ترین مواردی که در ارتباط با نظام آموزش و تطبیق آن با تئوری های جدید در بحث آموزش وجود دارد، ارتباط و همخوانی آن با شیوه یادگیری مبتنی بر مغز است. در نظام نوین آموزش به دلیل نقشی که آموزش، روی ذهنیت و تمدن سازی هر جامعه دارد، در بخش معماری مکان های آموزش، با استفاده از از فنون مهندسی، سعی در "تقویت سائق مکان" به عنوان یکی از مهمترین ارکان آموزش دارند. در این پژوهش با مبنا قراردادن عامل"معماری مکان های آموزشی" در نظام نوین آموزش و تطبیق آن با آموزش های عملی در نظام سنتی آموزش معماری، و نمایان شدن نقش محیط عینی در آموزش معماری، هدف شناخت ویژگی های مثبت کالبد مکان آموزش، بر اساس نظریه یادگیری مبتنی بر مغز می باشد. بر اساس فرضیه پژوهش مبنی بر وجود ارتباط میان آموزش و کالبد مکان آموزش از طریق قیاس و انطباق خروجی ها برهم، ضمن اثبات فرضیه پژوهش، نشان می دهد که علاوه بر تئوری های نظری که درکیفیت آموزش معماری تاثیرگذار است، کالبد مکان آموزش و نحوه ادراک آن نقش پر رنگی دارد.

آموزش معماری، ادراک، مکان آموزش، یادگیری مبتنی بر مغز .