افزایش حلالیت پذیری داروی ایبوفنتوسطتکنیک ESD درمقیاس نانو

بسیاری از داروهایی که موردمصرف بسیاریزیادی درانواع بیماریها دارند جزء موادشیمیایی هستند که حلالیت پذیری آنها درمحلولهای آبی داخلبدن کم است بنابراین دسترسی بیولوژیک این داروها بسیار کم است که باعث افزایش مقدار مصرفی انها میشودب رای افزایش حلالیت این داروها می توان از برخی پلیمرها بعنوان پوشش استفاده کرد که ساختار پلیمری آنها باعث افزایش حلالیت پذیری دارو می شوددراین میان می توان از داروهای ایبوپروفن ناپروکسن نام برد که دراین تحقیق از ایبوپروفن بعنوان نمونه استفاده می شود سرعت انحلال جزئی ناشی از حلالیتکم دارو درآب یکی از شناخته شده ترین مشکلاتی است که باید طی توسعه مواد دارویی جدید تحت پوشش قراربگیرد یکی از روشهای افزایش حلالیت داروهای کم محلول در آب تکنیک ESD است این تکنیک شامل ترکیب دو محلول که درفاز آبی و فاز آلی ساخته می شود است فاز آبی و آلی که نقش مهمی را در کاهش اندازه ذرات و حلالیت دارو ایفا می کند مورد بررسی قرارگرفته است هدف از این مطالعه توسعه تکنیک مناسب برای افزایش سرعت انحلال دارو ایبوپروفن که حلالیت ناچیزی درآب دارد می باشد که با پوش ش دهی توسط پلیمر هیدروکسیل پروپییل متیل سلولز HPMC توسط تکنیک ESD انجام شدها ست.

Keywords:

ایبوپروفن , تکنیک ESD , حلالیت , هیدروکسی پروپیل , متیل سلولز