پریا سعادت جو - استادیار معماری، دانشگاه تبریز، دانشکده مهندسی عمران، گروه معماری

امروزه بیش از ۵۰ درصد از جمعیت در مناطق شهری زندگی می کنند. رشد سریع جمعیت در شهرها منجر به تنزل کیفیت زندگی در سال های اخیر شده است. رشد شهرنشینی، محدودیت زمین و مسائل اقتصادی باعث افزایش آپارتمان نشینی شده است که می تواند علاوه بر افت کیفیت زندگی بربسیاری از ابعاد اجتماعی، زیست محیطی و فرهنگی زندگی تاثیرگذار باشد. انسان به واسطه ساختار ذاتی خود همواره به سوی طبیعت گرایش داشته است. تمایل به تعامل با طبیعت در ساختارهای معماری سنتی جوامع مشهوداست؛ اما این رابطه ذاتی تحت تاثیر گسترش سریع و بدون برنامه شهری و توسعه زندگی آپارتمان نشینی به شدت خدشه دار شده است. از اینرو ارائه راهکارها و تمهیداتی سازنده در راستای احیای این رابطه ذاتی و برقراری تعامل میان انسان و طبیعت در فضاهای معماری امری ضروری است.طراحی بیوفیلیک رویکردی است که برای بهبود رابطه بین معماری و طبیعت استفاده می شود. این رویکرد نوآورانه بر اهمیت و جنبه های مثبت ادغام ساختمان و طبیعت تاکید دارد. طراحی بیوفیلیک همچنین مزایای متعددی را برای طراحی پایدار از نظر زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی ارائه می کند. صرفه جویی درمصرف انرژی، جایگزینی منابع تجدیدناپذیر با منابع طبیعی انرژی، ارتقا کیفیات فضای داخلی، افزایش عملکرد و راندمان کاربران، افزایش مطلوبیت و اجتماع پذیری فضا، فرهنگ سازی در راستای تعامل و حفظ طبیعت و .. از مهم ترین دستاوردهای رویکرد بیوفیلیک از منظر اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی می باشد.

اجتماعی، اقتصادی، پایداری، زیست محیطی، معماری بیوفیلیک.