پریسا شاه وردی - مربی، گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران

امروزه صنعت گردشگری و زیر شاخه های آن یکی از منابع عمده ی در آمد در کشورهای در حال توسعه به شمار می رود؛ چنانکه به عقیده ی برخی از نظریه پردازان جهانی، صنعت گردشگری به صنعت غالب هزاره سوم معروف شده است. در این میان سواحل به مثابه یکی از مهم ترین جاذبه های این صنعت از قابلیتها وظرفیت های گردشگری فراوانی برخوردار است. از سوی دیگر معماری نیز به عنوان یکی از عوامل موثر بر صنعت گردشگری حائز اهمیت بوده و می توان با طراحی مجتمع های گردشگری ساحلی از این جاذبه ی طبیعی به شکل مناسبی بهره برداری نمود. لیکن رونق این صنعت علاوه بر پیامدهای مثبت و منفی اقتصادی و اجتماعی، آسیبهای زیست محیطی نیز به همراه دارد که در صورت عدم کنترل می تواند خسارت های جبران ناپذیری را به بار آورد.به این ترتیب، پرسشی مطرح میشود که چه راهبردهایی برای کاهش آسیب های زیست محیطی مجتمع های گردشگری ساحلی مورد نیاز است؟یکی از راهکارهای پیش رو،بهره گیری ازمعماری اکولوژیک می باشد. هدف از پژوهش حاضر شناخت راهکارهای طراحی بر اساس اصول اکولوژیک در راستای کاهش اثرات منفی زیست محیطی در گردشگری ساحلی می باشد. در این پژوهش برحسب هدف، روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق، کاربردی می باشد. همچنین گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و تحلیل محتوایی منابع موجود صورت گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد به سبب پیوند و ارتباطی که طراحی اکولوژی با طبیعت دارد، می توان از اصول معماری اکولوژیک در روند طراحی و اجرای مجتمع های گردشگری بهره جست تا اثرات زیان بار ناشی از این صنعت بر محیط زیست منطقه ی ساحلی را به حداقل رساند.

اثرات زیست محیطی، مجتمع های گردشگری ساحلی، معماری اکولوژیک.