هانیه باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه شهید باهنر کرمان

دوران کودکی از مهم ترین مراحل زندگی هر فرد می باشد که قابلیت های فردی در این دوران پایه گذاری می شود. یکی از مهم ترین فضاهایی که کودک در آن با اجتماع به صورت محدود روبه رو می شود کودکستان ها هستند. اکثر فضاهای مورد استفاده برای کاربری کودکستان در ایران متناسب نیازهای دوران کودکی وی نیستند. معماری باید خواسته های کودک امروز را درک نماید و فضا را به گونه ای که ضمن رعایت نکات معماری، مورد علاقه کودک نیز باشد طراحی نماید. معمار برای تشخیص آنچه از منظر کودک در طراحی فضا مطلوب اوست نیازمند درک بهتر دنیای کودک است زیرا که او کارفرمای این پروژه است. این مطالعه در خصوص بررسی و شناخت عناصر محیطی مورد علاقه کودکان به منظور دستیابی به الگویی جهت طراحی کودکستان است. برای این منظور، ابتدا مطالعات کتابخانه ای پیرامون کودک و مراحل رشد جسمی و روحی وی، نیازها، فعالیت ها و ویژگی هایش صورت گرفت. سپس به منظور شناخت بیشتر علاقه مندی های کودکان در ارتباط با عناصر محیطی، مطالعات میدانی بر روی کودکان ۴ تا ۷ ساله یک کودکستان انجام شد. برای این مطالعه ی میدانی از روشی که توسط دیندلر او همکارانش در سال ۲۰۰۵ انجام شده بود، استفاده شد. با توجه به نتایج این مطالعه، الگویی اولیه و کلی از عناصر محیطی مورد علاقه کودکان ایرانی به دست آمد.این الگو میتواند برای طراحی کودکستان ها و فضاهای کودک مورد استفاده طراحان قرار گیرد و با در نظر گرفتن علایق کودکان، ارتباط بهتری را بین کودک و تواند برای فضای زیستی اجتماعی اش به وجود آورد.

کودک، روان شناسی کودک، عناصر محیطی، طراحی کودکستان