اسماعیل ضرغامی - استاد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران
الهه ادیبی - دانشجوی دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران
مهسا میرحیدریان - دانشجوی دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران

سیستم های رتبه بندی ساختمان سبز معمولا استانداردهای شخص ثالث ، داوطلبانه و مبتنی بر بازار هستند که سطح پایداری ساختمانها را با ارزیابی چند معیاره اندازهگیری می کنند و پذیرش شیوه های زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی پایدار را در طراحی ، ساخت و بهره برداری ساختمان ها تشویق می کنند. هد ف سیستم های رتبه بندی ساختمان سبز، هدایت و ارزیابی پروژه در تمام چرخه عمر آن است ، بنابراین تاثیر منفی بر محیط زیست ، و همچنین بر سلامت و رفاه ساکنان ساختمان را محدود می کند. BREEAM، CASBEE، Green Star و LEED جزو پرکاربردترین ها در سراسر جهان هستند. در این نوشتار با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و تحلیل مطالب ، به مرور این چهار سیستم پرداخته شده و تاریخچه پیدایش ، روش های ارزیابی ، دسته بندی داخلی سیستم ها و سایر موارد را مورد بررسی قرار می دهد. این سیستم ها علیرغم برخی تفاوتها، به یک ساختار ارزیابی کلی پایبند هستند: عملکرد پروژه با استفاده از مجموعه ای از شاخص های مرتبط اندازه گیری می شود که بر اساس موضوعاتی مانند مدیریت آب، مصرف انرژی ، مواد، کیفیت سایت گروهبندی می شوند. به هر نیاز ارزیابی شده یک امتیاز اختصاص داده می شود که مجموع آن سطح پایداری به دست آمده ی ساختمان را تعیین می کند. از رهگذر سیستم های برتر جهانی در حوزه پایداری و همچنین لحاظ شرایط آب و هوایی ایران، می توان یک سیستم رتبه بندی برای صنعت ساخت و ساز کشور طراحی و استانداردسازی کرده تا در این ناپایداری اقلیمی کره ی زمین ، سهمی در بهبود اوضاع جهانی داشت .

ساختمان پایدار، سیستم های رتبه بندی ساختمان سبز، BREEAM، CASBEE، Green Star، .LEED