رضا طالبلو - استادیار دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
پریسا مهاجری - استادیار دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
حسین طلاکش نایینی - دانشجوی دکترای اقتصاد مالی دانشگاه علامه طباطبایی

یکی از پرکاربردترین روش های سنجش اعتبار تجربی مدل های قیمت­گذاری دارایی، استفاده از آزمون موسوم به GRS است. این مقاله درصدد است تا ضمن انجام این آزمون برای دو مدل مشهور قیمت­گذاری دارایی (مدل قیمت­گذاری دارایی سرمایه­ای و مدل سه عاملی فاما و فرنچ) در بازار سهام ایران برای نخستین بار، ملاحظات مربوط به توان آزمون و سطح بهینه معنی­داری را نیز لحاظ نماید. بر این اساس با استفاده از داده­های بازدهی شرکت­های حاضر در بازار بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۵ و تشکیل سبدهای ۵*۵ موسوم به سبدهای ۲۵ تایی فاما و فرنچ، آزمون GRS با/بدون در نظر گرفتن ویژگی های توان آماری آزمون اجرا می­گردد. نتایج حاکی از آن است که در تمامی نمونه­هایی که ویژگی های توان آزمون در نظر گرفته نمی­شود، الگوهای قیمت­گذاری دارایی سرمایه­ای و سه عاملی فاما و فرنچ برقرار نیستند. لیکن در اکثر نمونه­هایی که با در نظر گرفتن ملاحظات مربوط به توان آزمون انتخاب شده­اند، الگوهای فوق برقرار هستند.

الگوهای قیمت گذاری دارایی, آزمون برابری احتمال, آزمون GRS, تحلیل توان آزمون, سطح بهینه معنی داری