حمید صادقی - دانشجوی آموزش شیمی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
سجاد نفتی - دانشجوی آموزش شیمی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
محمد یعقوبی - دانشجوی آموزش شیمی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
وحید امانی - دانشیار گروه شیمی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

هدف این پژوهش، بررسی پژوهش های انجام شده در حوزه شیوه های نوین آموزشی و استفاده از آن در تدریس شیمی و مخصوصا مبحث الکتروشیمی است. بدلیل شیوع ویروس کرونا در دنیا و تاثیر آن در بخش های مختلف مخصوصا حوزه آموزش، امروزه کلاس های مجازی در مدارس و دانشگاه ها، سبب سخت شدن تدریس دروس مفهومی مانند الکتروشیمی شده است؛ از این رو معلمان به روش های نوین تدریس روی آورده اند که یکی از جدیدترین آن ها دانش محتوایی فناوری آموزشی (TPACK) می باشد. در این مقاله مروری، سعی شد از انواع پژوهش ها و مقالات معتبری که در حوزه شیوه های نوین تدریس، آموزش الکتروشیمی و ارتباط آن با TPACK به چاپ رسیده استفاده شود؛ در اکثر این مقالات بیان شده است که روش های سخنرانی و تدریس سنتی، موجب کج فهمی در درک الکتروشیمی شده اند؛ اما امروزه استفاده نادرست و عدم آگاهی از تکنولوژی، سبب کج فهمی در دروسی مثل الکتروشیمی شده است. در نتیجه این مطالعه مشخص شد که دانش آموزان دبیرستانی تصورات غلط متفاوتی در مورد الکتروشیمی دارند. پس از شناسایی تصورات غلط، یک معلم می تواند با روش های نوین تدریس مانند TPACK، تصورات غلط آن ها را مرتفع سازد. با این حال، اجرای موفقیت آمیز چنین راهبردهایی، مستلزم آن است که معلمان از دانش قبلی دانش آموزان و تصورات غلط احتمالی آنها آگاه بوده و فعالیت های کلاس را بر این اساس هدایت کنند.

الکتروشیمی, تکنولوژی آموزشی, دانش محتوایی فناوری آموزشی