الهام خسروی پور - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، گرایش مدیریت منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، خوزستان، ایران

ذهن آگاهی یا توجه آگاهانه به زمان حال، ریشه در آیینهای مذهبی شرقی داشته و امروزه تکنیکهای آن تحت عنوان روشهای مداخله ای در بهبود بسیاری از اختلالات روانی موثر واقع شده است. در حین درمان روش هایی به فرد آموزش داده میشود تا بتواند توجه خود را در زمان حال نگه دارد که باعث جلوگیری از یادآوری حوادث گذشته و گسترش افکار جدید و تازه در ذهن فرد شده و به بهبود باورهای خودکارآمدی و بالابردن سطح اطمینان شخص به تواناییهای خود در جهت مدیریت و کنترل بیشتر موقعیتهای مختلف و جدید کمک میکند. مقاله حاضر که به روش مروری و با کمک منابع کتابخانه ای و اینترنتی تهیه شده تلاش دارد ضمن بررسی مفهوم، ریشه و اهمیت آموزش ذهن آگاهی به تاثیر آن بر افزایش خودکارآمدی فرد بپردازد.

ذهن آگاهی، آموزش ذهن آگاهی، روانشناختی، خودکارآمدی، سلامت روان، درمان شناختی-رفتاری