صدیقه جوکار - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق دانشگاه پیام نور ،
یوسف جوکار - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزآباد
حمیدرضا بهرامی آرا - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی دانشگاه پیام نور
میثم ابناوی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ اسلام دانشگاه شیراز

کودک به علت نزدیک بودن به مبدا فطرت و داشتن ذهن و دلی پاک و بی آلایش، زمینه بسیار مناسبی را برای تربیت پذیری دارد. او هدیهای است الهی که با سرشت ساده و زلال خویش پا به جهان هستی گذاشته و از هر گونه زشتی و ناپاکی به دور است و این، والدین و مربیان کودک هستند که با تربیت نادرست خویش، مسیر فطرت پاک و الهی او را منحرف میسازند. بنابراین، در برخورد باکودک باید ویژگیهای ذاتی او را در نظر گرفت. مهربانی، نوازش و انس با کودک، نقش مهمی در تربیت و شکوفایی استعدادهای نهفته او دارند. رسول خدا صلی الله علیه و آله همواره از روی محبت و فروتنی، با بچه ها رفتار میکرد. ایشان برای تعلیم و تربیت کودکان به استعدادهای فطری آنها توجه داشت و از رنجش و ناراحتی شان سخت آرزده خاطر میشد. در هم نشینی با کودکان، خود را همسان آنان میپنداشت و با آنها سرگرم بازی میشد و به دیگران نیزسفارش می کرد:من کان عنده صبی فلیتصاب له ؛ کسی که نزد او کودکی است، باید کودکانه رفتار کند.« روش پژوهش در این مقاله از نوع توصیفی - تحلیلی است.نتایج پژوهش نشان میدهد که تعلیم و تربیت کودکان در نزد پیامبراسلام بسیار مهم بوده است و سیره عملی و نظری آن حضرت در همه دوران قابل اجرا بوده و والدین و مربیان باید در این امر ،وظیفه شان را بخوبی انجام دهند.

سیره نظری و عملی ، تعلیم و تربیت ، کودک ،پیامبر (ص)