فردین رامین فر - کارشناسی علوم تربیتی
سیاوش رامین فر - کارشناسی علوم تربیتی

بازی از اولین ابزارهای تربیتی است که کودکان با آن آشنا میشوند؛ ابزاری که گاه تا سالهای متمادی با آنان همراه است.بازی کودکان، یکی از عوامل رشد عاطفی، عقلانی و اخلاقی آنان شمرده میشود، تا آن جا که اهل بیت (علیهم السلام) تا سن ۷ سالگی را سن بازی کودکان و دوره ویژه آن معرفی کردهاند؛ کودکان تا سن ۷ سالگی و در همان دوران بازی شخصیت کاملی پیدا میکنند روش بازی یکی از روشهای تربیتی است که از اهمیت خاصی برخوردار است و نقش موثر و اهمیت فوق العاده ای در تربیت کودک دارد؛ در سیره قولی و فعلی نبوی و اهل بیت ایشان علیهم السلام نیز به بازی توجه شده است، هر چند که دانشمندان اسلامی کمتر از آن سخن گفته اند و روانشناسان بهعنوان یک مقوله ضروری در رشد و تربیت کودک، آن را مورد مداقه و بررسی قرار داده اند. بازی با رویکرد تربیتی می تواند وسیله ای برای ارضای نیاز طبیعی، رشد هماهنگ کودک، شناخت کودک از خود و دیگران از کودک، رشد علمی، هوشی، عقلانی، اخلاقی، جسمانی رشد فرهنگی و دینی باشد. از این روز در این پژوهش سعی بر ان شده است تا به بررسی اهمیت و استفاده از بازی ها در تربیت دینی کوذکان پرداخته شود.

کودک، تربیت، تربیت دینی، بازی.