فرشاد یوسفی - آموزگار دبستان، کارشناسی آموزش ابتدایی

تربیت اجتماعی به معنای آماده کردن افراد برای زندگی مطلوب تر در جامعه و در میان شهروندان است. انسان موجودی اجتماعی است و نیاز به روابط اجتماعی دارد. امروزه زندگی اجتماعی برای انسان دارای اهمیت است و زندگی انفرادی نوعی مجازات برای او تلقی می شود؛ بدون زندگی اجتماعی احتمال ندارد که بتواند مشکلات و نواقصی را که در اعمال و رفتار و اخلاقش وجود دارد شناسایی کرده و آن را برطرف کند. آموزش و پرورش یک نظام اساسی در هر کشور است. معلمان به عنوان بهترین افراد معرفی می شوند که در نیروی انسانی آموزش و پرورش نقش حیاتی بر عهده دارند. دانش آموزان همه ی اعمال و رفتار معلم خود را زیر نظر دارند و از آنها درس می گیرند. در فرآیند تربیت اجتماعی دانش آموزان، معلم در جایگاه دوم قرار دارد که باید از طریق الگوهای عملی و رفتاری، نقص های تربیتی خانواده را که جایگاه اول به خود اختصاص داده جبران کند. هدف از این پژوهش بررسی نقش معلمان و مربیان در اجتماعی کردن دانش آموزان می باشد. روش پژوهش و ابزار، توصیفی از نوع مروری است که به شیوه کتابخانه و با استفاده از منابع پیشین و با ابزار فیش برداری انجام شده است. در این پژوهش نقش معلم در اجتماعی کردن دانش آموزان مورد تحلیل واقع شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان از نقش کلیدی معلمان در امر اجتماعی کردن دانش آموزان دارد.

تربیت اجتماعی، دانش آموزان، نقش معلم