رضا رضایی - Assistant professor of linguistics, Faculty of Humanities , Department of English Language and Literature , Yasouj University , Yasouj , Kohgilouyeh and Boyer Ahmad, Iran

جستار ­پیش­رو می­کوشد تا با اتکا بر رویکرد نشانه   معناشناسی به تحلیل گفتمان ادبی به تحلیل تعامل سازه های وجهی و مولفه های تنشی گفتمان به منزله مولفه های بعد عاطفی گفتمان داستان کوتاه «میعاد» اثر گلی ترقی بپردازد. ­روش ­تحقیق ­توصیفی – تحلیلی ­است.­ درواقع نگارنده سعی دارد با تکیه بر گفتمان ادبی نویسنده و به شیوه تحلیل نشانه معناشناختی و با اتکا به حضور پدیداری سوژه داستان و همچنین تعامل سازه های وجهی و تنشی نشان دهد چگونه مولفه های عاطفی در بطن گفتمان شکل می گیرند و فرایند تولید ­و دریافت معنا را تحت تاثیر قرار می دهند و در این میان گاه کنش روایی را به حاشیه می رانند و گاه در راستای احیای کنش قدم برمی دارند. .هدف اصلی جستار پیش رو پاسخ گویی به پرسش­های زیر است: ۱. ساختار عاطفی گفتمان داستان کوتاه میعاد دارای چه مولفه ها، کارکردها و سازوکارهای نشانه معنایی و گفتمانی است؟ ۲. چگونه می توان جایگاه کنش را در کلیت نظام گفتمانی اثر موردمطالعه و با لحاظ ساختار سلسله مراتبی بعد عاطفی گفتمان تبیین کرد؟ نتایج نشان دادند که ساختار عاطفی گفتمان برونداد و تابع حضور پدیداری سوژه در  گفتمان داستان است که ­به­نوبه خود و در ابتدا  کنش روایی را از طریق برهم ریختن نظم و ایجاد آشفتگی در افعال موثر به حاشیه رانده و در ادامه با ثبات نشانه معنایی افعال وجهی و شکل گیری درونه عاطفی امیدواری بار دیگر کنش در مرکزیت میدان گفتمانی قرار می دهد. بی شک این تعاملات با سبک­های حضور نشانه معناشناختی پیوندی تنگاتنگ دارند.

Mi’ad short story, Goli Taraghi, Thymic structure of discourse, Modal constituent, Semiotic modes of presence., داستان کوتاه «میعاد», گلی ترقی, بعد عاطفی گفتمان, سازه های وجهی, سبک حضور نشانه معنایی.